Weet je, ik denk dat we met z’n allen verslaafd zijn geraakt aan de tijd. En dan vooral als het gaat om werktijd. Het moet allemaal zo strak mogelijk ingedeeld worden, zodat we alles uit een dag kunnen halen. En ja, ik doe dat ook. Als zzp’er en lijstjesneuroot maak ik dagelijks een to do-lijst die op z’n zachtst gezegd een beetje onrealistisch is.
We zijn allemaal verknocht geraakt aan de klassieke starttijd van negen uur. De hele dag werk je een voorgekauwde planning af: eerst vergaderen, stipt om twaalf uur pauzeren en rond de klok van vijf trek je de deur weer achter je dicht. En dat doe je dan samen met nog een paar miljoen anderen. Tegelijk. Zo’n regime doorbreken lijkt misschien moeilijk, maar dan ken je de theorie van Eisenhower nog niet.